Sporen en zelfbeelden

Herinneringen: kwetsbaarheid en zelfontdekking

Muren van herinneringen omsloten me, ondoordringbaar en koud. In deze zelfgemaakte cocon zocht ik bescherming, maar vond ik eenzaamheid. De wereld werd kleiner, mijn verbinding met anderen vervaagde, net als het contact met mezelf.

Sporen en loslaten

Mijn kunst markeert het begin van verandering. Het is een weerspiegeling van innerlijk opruimen, een proces van afscheid nemen van beperkende patronen en pijnlijke herinneringen. Subtiele verschuivingen in mijn perspectief komen tot leven, vormen zich in beelden die mijn omwentelingen, verschuivingen en evolutie tonen.

Littekens van het verleden, fundament voor de toekomst

De sporen van herinneringen blijven, onvermijdelijk en alomtegenwoordig. Maar ze definiëren me niet langer. In plaats van verlammende obstakels, worden ze de fundamenten waarop ik een nieuw zelfbeeld bouw. Een zelfbeeld dat geworteld is in authentieke kwetsbaarheid, openheid en verbinding.